Staraj się najpierw zobaczyć, usłyszeć, poczuć i zrozumieć swoją własną reakcję na wszystko, co mówi lub robi ta druga osoba.

Ten krok reprezentuje empatię własną; pozwalam sobie doświadczyć uczuć i potrzeb, które są we mnie w tej chwili żywe. Oznacza to praktykowanie 1-2-3 na sobie, poprzez zauważanie i pozwalanie na to, co dzieje się w moim umyśle i ciele; decyduję się na spoczywanie w tym, co jest zamiast reagować, nadmiernie sobie w tym pobłażać lub tłumić moje doświadczenie.

Z tego głębszego połączenia ze sobą mogę słuchać i działać - odpowiadać - spontanicznie i kreatywnie w sposób, który jest wspierający w danej w sytuacji.

"Zrozumieć" oznacza tutaj, tak jak w kroku A, zrozumienie sercem. Innymi słowy, aby empatycznie połączyć się z uczuciami i potrzebami, które są żywe w drugiej osobie w tej właśnie chwili. To nie jest rozumienie, interpretacja czy analiza z poziomu umysłu, ale po prostu spoczywanie w bieżącej rzeczywistości, tak jak doświadcza jej drugi człowiek w tym momencie.

Następnie wyrazić siebie i być rozumianym.
W tym kroku szczerze wyrażamy siebie, by być w zgodzie z sobą I umożliwić drugiej osobie ujrzenie nas i empatycznie połączenie z nami w tej chwili. Wyrażamy to, co w nas żywe tu i teraz, bez upatrywania przyczyny tego, czego doświadczamy, na zewnątrz. Innymi słowy, bierzemy odpowiedzialność I uznajemy nasze doświadczenie. To sprawia, że jesteśmy panami siebie, a nie ofiarami okoliczności.
Im bardziej wyrażamy w tym momencie uczucia i prawdziwe potrzeby (tęsknoty), a nie tylko dzielimy się myślami i punktami widzenia, tym łatwiej będzie innym nawiązać kontakt z nami z poziomu serca, a nie umysłu.
Krok (C) jest okazją do przyjęcia naszej rzeczywistości jako daru, tak jak jest ona doświadczana przez nas w tym momencie. Darem może być wyrażenie prośby wobec drugej osoby. Prośba jest darem, ponieważ daje innym szansę, aby dobrowolnie przyczynić się do naszego dobrego samopoczucia. Dar znika, gdy miesza się go z oczekiwaniem i żądaniem.